Ik kom er eerlijk voor uit: ik ben niet zo’n held in het zadel. Dat houdt niet in dat ik alleen maar brave paarden rijd die nooit een pas verkeerd zetten, in tegendeel. Ik hou juist van paarden met een eigen mening, maar ze moeten niet heel schrikkerig zijn of ineens vertrekken. Vooral op onbekende paarden voel ik me in het begin niet zo op mijn gemak. Ik ga dan voorover zitten en span de spieren in mijn rug en schouders. Daarvan krijg ik rugpijn. Bovendien voelt een paard heus wel dat je gespannen bent en wordt daar zelf over het algemeen ook niet rustiger van. Dat voorover zitten heeft geen enkele zin, het is slecht voor mij én voor mijn paard. Bovendien geeft die verhoogde spierpanning alleen maar een vals gevoel van veiligheid. Maar van een hardnekkige gewoonte kom je niet zo makkelijk af.
Omdat ik wilde leren om spanning tijdens het rijden kwijt te raken en mijn zit te verbeteren heb ik in het najaar van 2006 meegedaan aan een lesdag Centered Riding, gegeven door Vanda Oosterhuis. Daar leerden we vanalles over de houding van de ruiter. Bijvoorbeeld hoe je zonder extra spierspanning rechtop kan zitten en wat je met ademhaling kan doen. Dat vond ik zo interessant dat ik in 2011 zelf de opleiding tot Centered Riding instructeur heb gevolgd. Daar leerde ik niet alleen lesgeven volgens de basisprincipes van CR, maar ze ook toepassen tijdens het rijden. En het helpt! Omdat ik beter in het zadel zit en merk dat ik rare bewegingen beter kan opvangen voel ik me veel veiliger. Daardoor schiet ik niet meer zo snel in die paniekhouding. Doe ik dat wel dan kan ik mezelf er meestal ook wel weer uit krijgen.