Waarom osteopathie?

Toen ik Jonas in 2006 kocht was hij bijna tien jaar manegepaard geweest. Hij had last van zijn rug en ik ging op zoek naar iemand die hem daar vanaf kon helpen. Osteopathie voor paarden was toen net in opkomst. Iemand die naar zijn hele lichaam keek en niet alleen naar zijn rug leek me wel een goed uitgangspunt. Hij heeft in het eerste jaar vier behandelingen gehad en het deed hem zichtbaar goed. De verplichte week rustig aan doen na de behandeling was altijd wel echt nodig en hij voelde tijdens het eerste korte ritje meestal wat wiebelig.

In het najaar van 2013 ging op zoek naar een therapie die naar het lichaam als geheel kijkt, niet alleen naar het geblesseerde deel. Immers, als je ergens pijn hebt dan ga je je lichaam op een andere manier gebruiken om die pijn te compenseren. Daardoor krijg je, vaak onopgemerkt, ook andere klachten. Ik had al een behandeling met een osteopaat voor mijn merrie afgesproken en dacht: ‘waarom ga ik zelf niet naar een osteopaat?!’ Ik ben gaan zoeken op internet en er bleek er eentje in mijn eigen dorp te zitten. Een afspraak was snel gemaakt.

Continue reading

Hoe een rechte ruiter scheef werd – deel 2

In mijn vorige blog heb ik verteld hoe ik na een flinke val van mijn bijrijdpaard scheef (of schever) ben geworden. In deel 2 schets ik een beeld van hoe deze scheefheid en de bijkomende klachten een rol hebben gespeeld in mijn leven tijdens de afgelopen jaren.

De pijn in mijn knie (of eigenlijk peesaanhechting) waar ik in mijn vorige blog al over schreef was de laatste jaren altijd aanwezig. Bij alles wat ik deed moest ik er rekening mee houden. In 2010 was ik met mijn vriend op wintersport bij vrienden van ons in Fins Lapland. Voor mij viel er weinig te sporten. Als iedereen ging skiën of langlaufen ging ik wandelen of las een boek bij de haard. Maar we maakten ook een tocht op de sneeuwscooter en hebben paardgereden in een meter sneeuw. Prachtig! Tijdens onze vakanties in de zomer zaten wandelingen in de bergen er niet in. Omhoog ging prima, maar omlaag deed pijn. Door het veel minder bewegen was ik bovendien twintig kilo aangekomen, wat natuurlijk ook niet goed is voor mijn lichaam.

Het ruiterpad in Fins Lapland, maart 2010

Continue reading

Hoe een rechte ruiter scheef werd

Iedereen is een beetje scheef, dit komt onder andere doordat je een dominante en niet-dominante lichaamshelft hebt. Daarover een andere keer meer. Hoe recht ik was voordat ik scheef werd durf ik niet te zeggen. Wanneer ik scheef ben geworden kan ik je echter wel precies vertellen: in de zomer van 2003.

Ik had net een nieuw bijrijdpaard – Donja – en wilde met haar in de buitenbak rijden. Ik had een beetje een kater, maar de zon scheen en van niets knap ik zo op als lekker even rijden. Donja was echter een eigenzinnige merrie en ze had meteen in de gaten dat ik niet helemaal wakker was. Ik had mijn rechterbeen nog niet over het zadel geslagen of ze ging bokkend als een rodeopaard de bak door en ik viel eraf. Precies op de rechterkant van mijn onderrug. Ik had erg veel pijn en ben door een vriendin naar het ziekenhuis gebracht, waar er röntgenfoto’s van mijn rug werden gemaakt. Al mijn wervels waren nog heel, dus ik mocht weer naar huis.

Donja en ik

Donja en ik in het bos, najaar 2005

Continue reading